Een pad in de wei.
Het loopt er al jaren.
Ik heb het al eens doorgezaaid. De wei is ook wel eens geploegd en opnieuw ingezaaid.
Niets helpt.
Elk jaar weer duurt het maar even en dit pad loopt weer door de wei.
Ik weet dat ook wel. Het hoort erbij.
Een koe is een kuddedier. Ze lopen van voor naar achter. En dan meestal mooi in een rijtje achter elkaar aan.
Sjokke, sjokke, sjok.
Onhoudbaar.
Afgelopen dinsdag hebben de Nederlandse boeren ook geprobeerd om een nieuw pad te maken.
Het oude pad bracht ze alleen maar berg-af.
Ze wilden weer naar boven en waardering en respect krijgen voor het harde werk dat ze doen.
We zijn nog maar een paar dagen verder en er is al onenigheid.
De "harde" lijn wil de druk op de ketel houden. De "behouden" lijn wil de politiek eerst een kans geven om te reageren.
Een politiek die niet echt mee lijkt te gaan werken.
Er klinken steeds opnieuw weer kreten van "de nieuwe groene fascisten" die de landbouw strak in de verdomhoek willen drukken en het liefst snel de ring uit zouden willen werken.
Kreten die zijn gebaseerd op rapporten en metingen zonder duidelijke onderbouwing.
Rapporten gefundeerd op aannames en schattingen. Waarvan enkele er soms wel meer dan 20 jaar oud zijn.
Groen, biologisch en milieu zijn de nieuwe toverwoorden. Vaak van mensen die in het meest vervuilde en vervuilende gedeelte van Nederland wonen.
Er gaat zekers een gevecht komen.
En dat kunnen we winnen.
Maar alleen als we, als sector, samen op hetzelfde pad blijven.
"Devide et impera!"
Verdeel en heers!
De oude Romeinen deden het al.
Speel je tegenstanders tegen elkaar uit en je kunt zelf vanaf de zijlijn toekijken hoe ze elkaar afmaken.
Hetzelfde spelletje wordt nu ook gespeeld.
Blijf bij elkaar en trek samen ten strijde.
Raak de goodwil die nu is opgebouwd niet kwijt door domme acties.
Samen staan we het sterkst.
Een koe alleen,
kan geen nieuw pad maken.....